Recensie: The Phantom of the Opera van Tamara Haagmans uit de bundel Brave New Love

Als Iris een schoonmaakbaantje kan krijgen bij een man en zijn zoon thuis tijdens de zomervakantie, is ze de koning te rijk. Ze kan er namelijk in korte tijd tweeduizend euro mee verdienen! De bedenkingen van haar beste vriendin wuift ze weg. Toch is het wel een beetje geheimzinnig. Ze is hele dagen alleen thuis met zoon Chris, maar het is haar verboden om op zijn kamer te komen of om contact te zoeken. Af en toe vangt ze een glimp van hem op, maar hij is schuw en verdwijnt dan snel weer naar zijn kamer. Langzaam groeit de band tussen Iris en Chris. Lukt het haar om zijn vertrouwen te winnen? Lees verder voor mijn recensie van dit negende verhaal uit de bundel Brave New Love. 


Schrijfstijl
Ook zonder auteursnaam had ik dit verhaal door het begin uit duizenden herkend als de stem van Tamara Haagmans. Zij weet telkens personages te creëren die geconfronteerd worden met een dubieuze situatie die alarmbellen doet rinkelen in het hoofd van de lezer, maar die de hoofdpersoon desondanks nonchalant terzijde schuift. Dit doet Tamara niet op een ongeloofwaardige manier, maar dit komt vooral grappig op de lezer over. Het zorgt bovendien meteen voor een sfeertje van “dit kan nooit goed gaan!” Op deze wijze brengt ze onmiddellijk de spanning in het verhaal.

Personages
De personages zijn goed uitgewerkt en alle drie als levensecht neergezet. Allereerst is er natuurlijk Iris, een jonge, vrolijke meid die af en toe nogal driest reageert en die van aanpakken houdt. Iris is hardhorend, waardoor haar overige zintuigen sterker ontwikkeld zijn. Vader Max is een beetje dubieus. Hij komt een nogal creepy en mysterieus over, maar desondanks vond ik hem niet zomaar een bad guy. Je kon als lezer voelen dat er meer met deze man aan de hand was. Ten slotte is er het personage van Chris. Hij wordt stapje voor stapje aan de lezer geïntroduceerd. Dat maakte mij als lezer razend nieuwsgierig!

All the feels
Tijdens het lezen voel je als lezer steeds meer welke kant het verhaal op zal gaan. Met ingehouden adem vraag je je af of het waar zal blijken te zijn. En vraag je je wanhopig af welke oplossing er is voor dit probleem.

Diversiteit
De diversiteit zit in dit verhaal vooral in de gezondheid van de hoofdpersonages. Iris is hardhorend en Chris is verminkt. De hardhorendheid van Iris is een mooie aanvulling op de verhaallijn; geeft haar zelfs wat voordelen ten opzichte van gezonde mensen, maar vormt niet de hoofdverhaallijn. In zekere zin de verminking van Chris wel, maar op een andere manier dan dat je hier verwacht.

Jezelf durven zijn
Het thema jezelf durven zijn is in dit verhaal op een heel andere manier verwerkt. Iris komt in een nogal vreemde situatie terecht en we zijn dan al snel geneigd om in elkaar te krimpen en onzeker te worden. Iris trekt zich echter niets daarvan aan en blijft lekker zichzelf. Daar moeten ze het maar mee doen, straalt haar houding uit en dat is prachtig. Chris lijkt moeite te hebben zichzelf te zijn omdat hij Iris niet af wil schrikken.

Ik heb genoten van The Phantom of the Opera van Tamara Haagmans. Een verhaal met een hoofdpersonage waar je wel van moet houden, een flinke scheut spanning en mysterie, en een bitterzoet vleugje romantiek. Het einde vond ik niet per se een grote verrassing, maar voelde logisch en passend. Gewoon een heerlijk verhaal! Enne… had ik al gezegd dat ik een zwak heb voor de gelijknamige musical?

The Phantom of the Opera is het negende verhaal van de verhalenbundel Brave New Love. Hierin staan tien romantische verhalen met zeer diverse hoofdpersonen. De verhalen zijn geschreven door Miranda Peters, Lysander Mazee, Sophia Drenth, Natascha van Limpt, Isabel Peters, Marijke F. Jansen, Jen Minkman, Debora Elisabeth, Tamara Haagmans en Oli Veyn. Klik voor meer informatie op de link.