Recensie: Onzuiver van Sarah Dalton - BLOGTOUR

Onzuiver gaat over Mina, die in een bijzondere wereld opgroeit. In het verleden heeft het Ministerie ontdekt hoe ze door middel van genetische manipulatie perfecte mensen kunnen klonen, de zogenaamde G.E.P.’s, waardoor erfelijke ziekten geen kans meer hebben. Uiteraard is deze techniek alleen beschikbaar voor mensen die het kunnen betalen. Nu de wereld uit steeds meer G.E.P.’s bestaat, zijn mensen die op natuurlijke wijze geboren zijn als Onzuiver bestempeld. Hun genen wemelen immers van de overerfbare afwijkingen! Hoofdpersoon Mina is ook Onzuiver en is daardoor een soort derderangsburger: zij bestaat om de G.E.P.’s te dienen en over enkele maanden zal ze geopereerd worden, zodat zij haar foute genen niet meer door kan geven. Als de G.E.P. Sebastian verliefd op haar wordt, neemt haar leven ineens een heel andere wending. Samen met haar vrienden Angela, Daniel en Sebastian moet ze vluchten voor haar leven. 

Omslag

Het omslag van Onzuiver sprak me meteen aan toen ik het voor het eerst zag. De rose-paarse tinten, de DNA-streng aan de zijkant en het graanlandschap met de schim van een jonge vrouw en in de verte een futuristische stad. De titel en ondertitel maakten me nieuwsgierig: ‘Onzuiver - Schoonheid wordt duur betaald.’ Er straalt een beklemmende sfeer uit dit omslag en na het boek gelezen te hebben, herken ik ook scenes en locaties uit het verhaal in dit omslag. Behalve een mooi en aansprekend omslag, dus ook een voorkant die goed bij de inhoud past. 

World building

De meeste dystopische verhalen hebben een aanloopje nodig om de lezer in het verhaal te trekken. Er moet immers een vreemde wereld geschetst worden, zodat de lezer weet op welke plek hij zich bevindt. Sarah Dalton heeft niets met aanloopjes; ze pakt de lezer en mikt hem meteen midden in haar bijzondere wereld. Middels een krachtig gebruik van show don’t tell weet ze meteen een beklemmende sfeer te creëren en een wereld te schetsen waar je als lezer meer over wilt weten. Geen info-dumps, geen saaie geschiedenissen, maar keurig verweven in de actiemomenten en verhaallijn. Ik waande me meteen in haar wereld. Voor een debutante vind ik dat waanzinnig knap. 

Dreigende sfeer en makkelijke identificatie

Ook bijzonder vond ik de sfeer die Sarah Dalton meteen weet op te bouwen. Als lezer voel je de beperkte mogelijkheden van de Onzuiveren en de verboden drukken als een molensteen op je. Al die regeltjes… Het voelt zo oneerlijk! En juist door die stevige world building en die dreigende sfeer, leef je meteen mee met Mina, haar vader en haar vrienden, is het niet moeilijk om je als lezer met hen te identificeren. Misschien vooral ook wel omdat alle lezers in zekere zin ook tot de Onzuiveren behoren en we ergens weten dat dit ook ons lot zou zijn in de wereld van dit boek. 

Personages

Op sommige momenten had ik wel wat moeite met de personages. Niet meteen in het begin, maar vooral wat verderop in het verhaal, als het groepje vrienden op de vlucht is voor de handhavers. Mina heeft zich de rol van leider min of meer toegeëigend en ik vind dat ze daarin soms wat te ver doorslaat. Ik vond haar namelijk op verschillende momenten bijzonder bazig en de manier waarop ze tijdens de vlucht met haar vriendin omgaat, vond ik meer een moeder-dochter relatie. Angela komt daar wel een aantal keren tegen in opstand, maar toch voelt het voor de lezer alsof Mina dat niet helemaal snapt. Ook het liefdesvierkant tussen Mina, Sebastian, Daniel en Angela lag er wel wat dik bovenop, maar dat vond ik niet per se erg storend. Wel had ik soms moeite met de manier waarop haar gevoelens voor Sebastian en Daniel zich ontwikkelden; dat leek soms wat van de hak op de tak. 

Conclusie: Sarah Dalton heeft met Onzuiver een spannend en sterk debuut neergezet. Haar world building zit ijzersterk in elkaar en weet ze ook nog eens overtuigend te brengen door krachtig gebruik van de schrijftechniek show don’t tell. Mede door deze world building en de dreigende sfeer in het verhaal, is het voor de lezer gemakkelijk om je in te leven in het hoofdpersonage. In de personages ontdekte ik her en der nog wel wat dingetjes die mij een beetje stoorden, zoals het bazige gedrag van Mina tijdens de vlucht en de manier waarop haar gevoelens voor de beide mannen zich ontwikkelen. Het deed echter geen afbreuk aan het totaalplaatje; voor mij is Onzuiver een prachtig debuut en ik ben dan ook erg benieuwd naar het vervolg van dit verhaal. Ik geef Onzuiver vier sterren. 

***

BLOGTOUR 
Deze recensie maakt deel uit van de Blogtour van Onzuiver. Deze vindt plaats van 1 t/m 21 februari. De vorige stop was op Facebook, door Kimberly Roeland, en de volgende stop is op de blog van Lisa ter Maat, Rose and Books. Klik hier voor het volledige overzicht van de blogtour. Ten slotte wil ik uitgeverij Dutch Venture Publishing heel hartelijk bedanken voor het recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke recensie.