Wie is Miranda Peters?
"Ik ben 36 jaar en ik woon in Zuid-Oost Drenthe met mijn man en twee dochters (7 en bijna 10 jaar). Ik werk zestien uur per week bij de Bruna in Hardenberg en ben dus volop met boeken bezig! Op mijn twee vrije dagen probeer ik het schrijven, het sporten (ik doe aan crossfit en volleybal) en het huishouden te combineren, maar vaak delft het laatste het onderspit 😉 Ook ga ik graag en vaak uit eten of naar de film met mijn man of met vriendinnen, kijk ik series op Netflix of lees ik boeken."
Wat heb jij precies met boeken?
"Ik lees en schrijf al mijn hele leven, maar ik heb er nooit iets mee gedaan. Ik dacht dat het niet iets 'voor mij' was. Ik las alles wat los en vast zat, en ik gaf vroeger zelfs af en toe een middag spelen op voor een middag lezen op de bank! Toen ik na de geboorte van onze oudste dochter parttime in mijn mans Bruna winkel begon te werken, ging ik nog meer lezen! Maar na het lezen en zien van Twilight, was ik verkocht aan het YA-genre. Toen pas kwam het idee dat ik zelf ook zoiets zou willen schrijven."
Hart van Glas is jouw debuut. Hoe kwam je op het idee om een boek te schrijven?
"De romantiek gecombineerd met fantasy in Twilight vind ik nog steeds geweldig en ik merk dat ik die combinatie in heel veel boeken fijn vind. Ongemerkt heb ik in het verleden ook al dat soort boeken gelezen, maar toen droeg het nog niet de naam YA. Dus toen ik Twilight las, ben ik nog meer boeken in dat genre gaan lezen, alleen al om inspiratie op te doen. Uiteindelijk was ik een weekend weg in Groningen en zag ik na een stevige stapavond de Martinitoren in al zijn glorie, verlicht en al. Toen dacht ik: hoe gaaf moet het zijn om zo sterk te zijn, dat je er met je geliefde aan de buitenkant omhoog kan klimmen en van het uitzicht kunt genieten? Dat idee is al die tijd blijven hangen en heeft geresulteerd in de eerste versie van Hart van Glas, zo'n drie jaar geleden."
Hoe kwam je op de naam van het hoofdpersonage: Hestia?
"Ik heb een fascinatie met de Griekse en Romeinse cultuur, vooral de mythologie. Ik heb gekeken naar het karakter van mijn hoofdpersonage en daar een Griekse godin aangehangen dat daarbij paste. Ik wilde een naam die niet vaak voorkwam, maar waar je wel een 'normale' naam van kon maken. Juist omdat Hester zo graag normaal wil zijn."
Je hebt Hart van Glas oorspronkelijk zelf uit gegeven, via self publishing. In februari is het boek in een nieuw jasje verschenen bij Dutch Venture Publishing. Hoe is dat gegaan, van selfpubben naar auteur bij een uitgeverij?
"In oktober 2015 besloot ik inderdaad te self-pubben, maar alleen familie en vrienden hebben het boek toen gekocht. Ook deel twee 'Hart van Vuur' heb ik op die manier uitgegeven, in april 2016. Vooral omdat ik afgewezen was door een aantal uitgeverijen. Ik dacht: ik ga het zelf doen. Maar toen kwam Jen een keer in onze winkel kijken, om Dutch Venture Publishing te promoten en de folder af te geven, en heb ik haar mijn boeken gegeven. Ik had nooit verwacht dat ze zo enthousiast zou zijn, maar ze had ook kritiek. Ik heb het boek laten redigeren én Jens kritiek meegenomen in een nieuwe versie, en het uiteindelijk ingestuurd tijdens de Manuscriptmaand van DVP. Daar is dus de samenwerking uit voort gekomen die we nu hebben. Echt fantastisch vind ik het, want nu heeft mijn boek een professionele cover gekregen en is het zoveel beter geworden dan het was! Ik durf mijn allereerste versie nooit meer aan iemand te laten zien, haha!"
Hoeveel delen kunnen we verwachten in de serie over Siem en Hestia? En wanneer staat deel twee op de planning? Kun je er al iets meer over vertellen?
"Het is een trilogie. In deel twee Hart van Vuur kaart ik aan wat het is om letterlijk een menselijk proefkonijn te zijn, en hoe Hester en haar vrienden daarmee omgaan. Hester heeft een missie en laat zich door niets en niemand afleiden, maar hoe ver mag je gaan voor degenen van wie je houdt? Dat vind ik een interessante vraag. Het verhaal wordt een stuk grimmiger en donkerder dan deel 1 in ieder geval. Ik denk dat het in het najaar uitkomt, maar dat weet ik niet zeker."
"Youssef blaast op een toeter pal naast mijn oor. Mijn trommelvliezen trillen zo hard, dat ik bang ben dat ze voorgoed beschadigd raken en ik voor de rest van mijn leven doof zal zijn. Hij is de hele tijd al zo vervelend bezig. Hij doet alles wat zijn vrienden willen, ook als dat betekent dat hij anderen het leven zuur moet maken. Vuile meeloper. Waarom kan hij niet eens zelf beslissingen maken? Waarom kan hij mij en mijn vriendinnen niet gewoon met rust laten? Want ik zie in zijn ogen dat hij dat wil. Hij is te bang om tegen Aron in te gaan, de slapjanus. Ik probeer niet op hem te reageren en ga verder met waar ik mee bezig was: uit het raam staren. Het zonlicht schijnt heerlijk warm op mijn gezicht, de bomen zijn mooi frisgroen en het grijze asfalt schittert als diamantjes wanneer het met grote snelheid langs ons schiet. Het belooft een mooie dag te worden in Brussel, maar toch voelt het niet zo fijn, en dat heeft niets met de zweetlucht in de bus te maken, en ook niet met Youssef. Opnieuw blaast Youssef op zijn toeter. Nu lukt het me niet meer om hem te negeren. Met een snelle beweging sla ik de toeter uit zijn hand. 'Hé!' roept hij. 'Dat kost je twee euro.' Ik haal een paar keer diep adem en negeer hem opnieuw. 'Hé,' roept hij nog een keer. 'Waarom hap je niet? Dat doe je altijd.' Omdat ik geen zin heb om te happen. Ik heb nergens zin in. Het is alsof er iets zwaars op mijn schouders rust dat me naar de grond wil drukken. De hele ochtend schieten er al rillingen over mijn ruggengraat en ik weet niet waarom. Mijn vriendin Bella, die naast me zit, heeft inmiddels de toeter opgepakt en blaast ermee in de oren van Youssef en Aron. Ik rol met mijn ogen. Wat een puberaal gedrag, zeg. Daar doe ik niet aan mee. Bovendien heb ik het te druk met uitvogelen waarom ik me zo raar voel. Alsof ik wagenziek ben, terwijl ik nog nooit in mijn leven wagenziek ben geweest. 'Kijk uit!' roept opeens iemand, waarna de mensen voorin de bus beginnen te gillen. Dan volgt de klap. Zo hard, dat ik door de bus word geslingerd. Met een schreeuw houd ik beschermend mijn handen voor mijn gezicht als ik de voorruit in rap tempo dichterbij zie komen. Maar voordat ik kan begrijpen wat er aan de hand is, wordt alles zwart."
***
Ben je na het interview benieuwd naar mijn recensie van Hart van Glas? Je leest hem hier!
Dit interview maakt deel uit van de Blogtour van Hart van Glas. Deze vindt plaats van 4 t/m 21 februari. De vorige stop was op Facebook, door Kimberly Roeland. Naast de Frecadelik blog verschijnt er vandaag ook een Blogtourpost op Ik hou van horror, fantasy en spanning van Tazzy Jeninga. Klik hier voor het volledige overzicht van de blogtour.
(c) foto: Miranda Peters
Geen opmerkingen:
Een reactie posten