In Kerst’mis vieren Lotte en Jochem hun kerst ver van huis, op Texel. Jochem is gevraagd om als klusjesman te helpen om de huisjes op het park op te knappen en in ruil daarvoor mogen ze de kerst in een van de vakantiehuisjes doorbrengen. Voor Lotte is kerst altijd een moeilijke periode, omdat ze geadopteerd is. Kerst is het feest dat je doorbrengt met familie. Als je die niet hebt, drukt juist die periode je pijnlijk met de neus op de feiten. Jochem steunt haar zo goed mogelijk, maar moet af en toe wel aan het klussen. Als Jochem ineens niet terugkeert op kerstavond, is Lotte vreselijk ongerust. Is er iets met hem gebeurd? En heeft Jochems verdwijning iets te maken met die duistere jongen die ze eerder die dag hebben ontmoet?
Sfeer
De sfeer begint redelijk gemoedelijk, maar wordt gaandeweg steeds een beetje geheimzinniger, tot het verhaal een ronduit grimmige stemming krijgt. Doordat het verhaal steeds wisselt tussen het vertelperspectief van Jochem en Lotte, krijg je tijdens Jochems verdwijning flarden mee van wat er op dat moment bij hem gebeurt, waardoor de ongerustheid van de lezer ook steeds meer stijgt.
Personages
Lotte zette me aan het denken. Familie is voor mij zo vanzelfsprekend; die heb ik altijd gehad. Ik kan me gewoon niet indenken hoe het moet zijn om nooit bloedverwanten gekend te hebben. Hoe het moet voelen om afgestaan te zijn, alsof je op de weggeefhoek bent gezet. Voor een deel kon ik me ook in Jochem inleven: het lijkt me voor hem ook niet leuk om telkens weer kerst te moeten vieren met een verdrietige vriendin. Maar aan de andere kant irriteerde zijn gedachtengang in het eerste hoofdstuk vanuit zijn oogpunt me ook een beetje. Alsof hij niet zoveel begrip voor haar gevoel kon opbrengen en zelf meer aandacht wilde. Alsof zijn vriendin een beetje aangeschoten maken alles oplost. En dan leren we Jochem steeds een beetje beter kennen en kruipt hij steeds een beetje verder het hart van de lezer in.
Spannend!
Kerst’mis is zo’n verhaal dat redelijk gemoedelijk begint met een bitterzoete ondertoon, maar dat zich ontwikkelt tot een bloedspannende verhaallijn. Als lezer vraag je je af wat er met Jochem aan de hand is en of Lotte hem op tijd zal vinden. De korte, wisselende vertelperspectieven stuwen het verhaal onvermijdelijk in een hoog tempo naar de climax van het verhaal.
Illustratie
De illustratie is natuurlijk niet gemaakt door Jennefer, maar door Emmy van Ruijven van Zon en Maan. Op de illustratie zien we een verlaten houten huisje en dennenbomen, beiden bedekt met sneeuw. Daarboven is een donkere met sterren bezaaide hemel en een vallende ster. Het houten huisje staat natuurlijk voor het vakantiehuisje met mankementen op het bijna verlaten huisjespark op Texel. De vallende ster kan ik minder goed duiden. Wellicht staat die voor Lottes diepe wens.
Conclusie: Kerst’mis van Jennefer Mellink is een verhaal dat redelijk gemoedelijk begint, maar dat al snel van geheimzinnig naar ronduit grimmig transformeert. De korte, wisselende vertelperspectieven verhogen de spanning extra. Jennefer bewijst dat de genres ‘kerstverhaal’ en ‘thriller’ prima gecombineerd kunnen worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten