zondag 15 januari 2012

Silence door Becca Fitzpatrick

hush, hush
Toen ik voor het eerst begon in hush, hush, het eerste deel van de serie, werd ik meteen in de verhaallijn gezogen. Vanaf het eerste moment was ik dol op Patch, die de rol van bad guy goed wist te vertolken. Vaak zie je in Dark Romance verhalen dat de jongen wordt geïntroduceerd als bad guy, maar dat hij aan het einde van het verhaal een aannemelijke reden had voor zijn gedrag en dan blijkt hij toch niet zo'n bad boy te zijn. In het geval van Patch is dit niet zo. Zijn verleden is zijn verleden en dat maakt zijn karakter ook zo ijzersterk.

Crescendo
Maar toen kwam deel twee, Crescendo... Waar hush, hush hypnotiserend, meeslepend en opwindend was, was Crescendo gewoon irritant en tenenkrommend! Ik heb het boek zelfs halverwege weggelegd, omdat ik merkte dat ik me niet goed ging voelen door de verhaallijn! Uiteindelijk heb ik het verhaal toch uitgelezen, maar vooral met de motivatie in mijn achterhoofd dat deel drie, Silence, inmiddels was verschenen en dat ik die toch ook wel graag weer wilde lezen. Ik heb me dus door de rest van Crescendo geworsteld en werd in de laatste twee hoofdstukken gelukkig beloond met enkele betere scènes en een spetterende cliffhanger.

Silence
Toch had ik schroom om in Silence te beginnen, omdat ik Crescendo zo tegen vond vallen. Uiteindelijk heb ik op aanraden van een vriendin toch besloten om het boek te lezen en ik ben blij dat ik dat heb gedaan! Dit derde deel was weer net zo steengoed als het eerste. Af en toe maakte Nora weer dezelfde tenenkrommende fouten als in deel twee, maar gelukkig bleef ze er deze keren minder in hangen. Het meest irritant vind ik dat Nora de neiging heeft om erg in haar trots te blijven hangen. Daardoor doet ze soms precies datgene wat tegengesteld ligt aan haar doel (ruzie maken terwijl ze vrede wil sluiten met Patch). Op die momenten dacht ik vaak: wees toch niet zo eigenwijs en trots! Verder was Silence prachtig. Aan het begin van dit verhaal is Nora haar geheugen kwijt van de afgelopen maanden. Ze is iedere herinnering aan Patch daarmee ook kwijt. Wanneer ze de duistere persoon van Jev tegen het lijf loopt, weten de lezers dat ze Patch opnieuw heeft gevonden, maar Nora weet dit zelf niet. Eigenlijk is het deels weer het begin van een liefdesverhaal, want Nora valt ogenblikkelijk voor Jev, hoewel ze zelf niet zo goed begrijpt waarom. Maar het verhaal gaat verder, dieper dan dat.

Ik hoop dat er snel nog meer delen zullen verschijnen. Ik kan in ieder geval niet wachten! Mocht je Silence nog moeten lezen, dan zou ik er snel in beginnen! Een superboek!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten