Emoties
Ja hoor, laat het maar weer aan Debora Elisabeth over om een verhaal te schrijven dat overloopt van de emoties. Haar bijdrage aan de Wonderlandbundel wist me zelfs aan het huilen te maken! Dat is bij dit verhaal niet gelukt, maar desondanks heeft ze opnieuw een diep verhaal weten neer te zetten met herkenbare emoties die de lezer tot in zijn tenen voelt. Complimenten!
Personages
Fox en Blaze zijn beiden personages die van de pagina’s spatten. Ik vind het gaaf dat Debora ze samen al een geschiedenis heeft gegeven met ups en downs. Je kunt merken dat de personages dusdanig diep zijn uitgewerkt dat ze ook handelen naar wat ze hebben meegemaakt. Ze hebben gevochten voor wat ze hebben, maar weten dat ze hebben verloren. Toch kunnen ze beiden nog niet geloven dat het echt voorbij is tussen hen. Deze gevoelens zijn zo mooi en herkenbaar beschreven! Het personage van May-Lin ben ik wat dubieus over; ik weet nog niet of ik het heel goed in de geest van het verhaal vind passen of dat ik haar wat ongeloofwaardig vond overkomen.
Plottwist
Net als het verhaal van Jen bevat ook dit verhaal van Debora een plottwist die ik niet had zien aankomen. Of eigenlijk: zelfs twee. Een van de twee vond ik erg cool, de andere vond ik minder geloofwaardig. Ik ga er verder niets over verklappen: dat mogen jullie lekker zelf ontdekken!
Diversiteit
De diversiteit zit in dit verhaal vooral in de seksuele geaardheid van de beide hoofdpersonages; Fox en Blaze. Deze relatie is prachtig, liefdevol en hartverscheurend neergezet. Desondanks voert hun homoseksualiteit in dit verhaal niet de boventoon; het verhaal had net zo goed kunnen gaan over twee hetero-geliefden die niet samen mogen zijn. Daarmee laat Debora Elisabeth de lezer voelen dat liefde altijd liefde is en dat seksuele geaardheid daarin geen verschil maakt. Het is gewoon een prachtig liefdesverhaal. Punt.
Jezelf durven zijn
In een wereld waarin het menselijk ras letterlijk met uitsterven bedreigt wordt, lijkt het me onwijs lastig om ervoor uit te durven komen dat je op hetzelfde geslacht valt en dat je dus geen nakomelingen kunt produceren met de partner van je eigen keuze. Wanneer je vervolgens zelfs de wetten tegen je hebt, wordt die drempel nog hoger. Ik begrijp dus heel goed dat Fox en Blaze hun relatie stil hebben gehouden. Maar dit verhaal laat ook zien dat ‘niet jezelf kunnen zijn’ je ziek maakt. Geestelijk (depressief met suïcidale neigingen) en lichamelijk (buikpijn, niet lekker voelen).
Debora Elisabeth heeft met Over de grens opnieuw een verhaal weten te schrijven dat overloopt van de herkenbare emoties die je als lezer tot in je tenen ervaart. De hoofdpersonages Fox en Blaze komen helemaal tot leven en voelen heel dichtbij. De diversiteit in de vorm van hun homoseksualiteit is op prachtige wijze in dit verhaal verwerkt, maar voert niet de boventoon. Debora laat juist zien dat liefde gewoon liefde is. Ook de worsteling met het ‘jezelf durven zijn’ heeft ze op geloofwaardige en herkenbare wijze beschreven. Alleen het personage van May-Lin vond ik niet altijd helemaal geloofwaardig, evenals een van de twee plottwists. Het mag de pret niet drukken; Over de grens is een gaaf verhaal in een levensecht geschetste dystopie boordevol emotie, maar bovenal een prachtig liefdesverhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten