In Suikersneeuw moeten Sien en haar moeder dit jaar hun oliebollenkraam op de kerstmarkt met z’n tweeën bemannen, omdat haar vader vorig jaar is overleden. Sien is een echte fangirl. Elk jaar rond kerst herleest ze haar favoriete serie, De Erfgenamen van het Licht, terwijl ze zwijmelend wegdroomt bij de romantische scènes. Zelfs in de oliebollenkraam! Siens eigen leven wordt in sneltreinvaart ook een stuk romantischer als een onbekende jongen opduikt bij hun kraam. Langzaam maar zeker leert Sien hem beter kennen en wordt ze tot over haar oren verliefd op hem. Maar dan verliest ze opnieuw iets wat haar dierbaar is.
Sfeer
De sfeer in Suikersneeuw is heel kerstig, ondanks het warme weer, want met poedersuiker maken de hoofdpersonen het ontbreken van sneeuw ruimschoots goed! De kerstmarkt, de rijkelijke beschrijvingen van de oliebollenkraam, de kerk… Allemaal heerlijke beelden die de lezer in kerstsferen brengen. Bijzonder aan dit verhaal zijn de korte fragmenten uit Siens favoriete serie boeken. Ik denk dat het per lezer zal verschillen hoe fijn ze die fragmenten vinden. De schrijfstijl van deze fragmenten is heel sprookjesachtig en met bijzondere metaforen. Het zat soms wel een beetje op het randje van ‘too much’. Een aantal hoofdstukken begon met een WhatsApp gesprek. Die vond ik persoonlijk niet fijn. Ze waren dusdanig in turbotaal geschreven, dat ik ze een beetje irritant vond.
Personages
Ik vond vooral Sien, haar moeder, San en zijn moeder hele leuke personages. Sien is een heerlijk herkenbare tiener, oer-Vlaams en makkelijk om je als lezer mee te identificeren. San is mysterieus, lief en grappig en kruipt net zo makkelijk in het hart van de lezer als in dat van Sien. Beide moeders zijn geloofwaardig neergezet en geven de lezer een fijn gevoel van geborgenheid. Ik had iets minder met beste vriendin Freya, maar wellicht komt dat door de WhatsApp gesprekken die ik minder prettig vond om te lezen. Ik vond het alleen minder logisch dat Sien op de laatste bladzijde nog even twijfelde. Dat was niet de reden dat ze thuis bleef.
Kerstsferen
Suikersneeuw wist mij heel sterk in de kerstsfeer te brengen. Bepaalde dingen doe je gewoon alleen maar rond kerst, zoals een kerstmarkt bezoeken, oliebollen eten en kerststalletjes bekijken. Ik vond het dan ook een fijne afsluiter van dit boek.
Mooie quote
Er was een stukje in dit verhaal dat me onbedaarlijk aan het lachen bracht en dit fragment wil ik graag met jullie delen. Hij staat op bladzijde 342: “We kijken tegelijk op naar het lage, gewelfde plafond - wat zou het grappig zijn als er nu echt een maretak hing in de welkomsthal, net als in een of andere zoetsappige kerstfilm! Maar er hangt alleen maar een bloedende Jezus aan zijn kruis die nogal veroordelend op ons neerkijkt.”
Illustratie
De illustratie is natuurlijk niet gemaakt door Vanessa, maar door Emmy van Ruijven van Zon en Maan. Op de illustratie zien we een boek, een ketting met een hartjeshanger een een appel met iets dat eruitziet als sneeuw. Inmiddels weten we natuurlijk dat het boek staat voor de Erfgenamen van het Lichttrilogie waar hoofdpersoon Sien zo van houdt. De appel met de sneeuw staat voor de door Sien huisgemaakte appelbeignets met poedersuiker (suikersneeuw) en de ketting heeft ze van haar vader gekregen. Allemaal elementen die een belangrijke rol spelen in dit verhaal en dus een prima illustratie die hier goed bij past!
Conclusie: Suikersneeuw van Vanessa Gerrits is een verhaal dat je helemaal in de kerstsferen brengt door de kerstmarkt, de oliebollenkraam en de kerststal. De opbloeiende liefde tussen Sien en San is luchtig en lief beschreven, maar bevat ook de nodige humor en bagage uit het verleden. De personages zijn leuk en herkenbaar, hoewel ik Siens reactie op de laatste pagina iets minder logisch vond. Bijzonder aan dit verhaal zijn de fragmenten uit Siens lievelingsboeken, die in een totaal andere sfeer geschreven zijn dan de rest van het verhaal. Minder geslaagd vond ik de WhatsApp gesprekken met beste vriendin Freya. Die bevatten naar mijn idee teveel turbotaal en vond ik daardoor vooral irritant. Ten slotte nog een thumbs up voor Sans oplossing in het laatste hoofdstuk. Het was een ander idee van een happy end dan de meest voor de hand liggende oplossing voor de schrijver. Leuk gedaan, Vanessa!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten